തന്റെ ജീവിതം എത്രമേൽ മൃദുലവും സൗമ്യവുമായിരുന്നോ അത്ര തന്നെ ശാന്തമായ ഒരു വിടവാങ്ങലിലൂടെ മാർ അന്തോണിയോസ് തന്റെ ജനത്തോട് ചേരുമ്പോൾ അണയുന്നത് ധാർമ്മികതയുടെ ഒരു വിളക്കുമരമാണ്, കാലത്തിനൊത്ത് പായാതെ നിലകൊണ്ട ഒരൊറ്റയടിപ്പാതയാണ്.
മതനിന്ദയാക്ഷേപിച്ച് നസറായനെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയവരെ പിൻപറ്റിയ പത്രോസ് ആ രാത്രിയിൽ പുരോഹിതന്റെ ഭവനത്തിനു സമീപം തീകാഞ്ഞിരുന്നവരുടെ ചോദ്യത്തിനോട് "ഞാൻ അവനെ അറിയില്ല" എന്ന് പ്രതികരിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ ഗുരു അവനെ ഒന്നു നോക്കുന്നുണ്ട്. ഒരക്ഷരം ഉരിയാടാതെ നോക്കിയ ആ നോട്ടം മതിയായിരുന്നു അവനു തന്നെ തിരുത്താൻ. ആ തിരുത്തലാണ് ഇന്നില്ലാതായിരിക്കുന്നത്. ആ അനാഥത്വമാണ് സഭ ഇതി നേരിടുവാൻ പോകുന്നത്.
വിളിയും സാക്ഷ്യവും നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ ദിശ തെറ്റാതെ നിലനിർത്താൻ ശ്രമിച്ച ഒരു നങ്കൂരമാണ് ഇല്ലാതാകുന്നത്. നസറായൻ പറഞ്ഞ അകക്കാമ്പ് എല്ലാ ആഡംബരങ്ങളെക്കാളും പുറംമോടികളെക്കാളും പ്രധാനമെന്ന് പഠിപ്പിച്ച ഗുരുവാണ് മറയുന്നത്.
ഡെറിൻ രാജു
20.08.2023
